Onze manier van kijken kan prima werken.
Totdat het dat niet meer doet.
Vanuit (systemische) patronen en een grote mate van conditionering, die uit verregaande familiaire bindingen kunnen zijn ontstaan, handelen we. Niets mis mee. We houden tenslotte manieren in stand omdat ze iets brengen. Als dat ‘voordeel’ verdwijnt maken we de balans op: hoe sta ik (ervoor) en wat heb ik aan te kijken?
Letterlijk je blik verruimen vraagt om bewustwording en om actie.
Wat denk je ervan en voel je erbij?
